To było w czasach, kiedy nikomu jeszcze się nie śniło, że Opel będzie wchodził w skład Grupy PSA, która jednakże już wówczas istniała. Ale że dziś Opel jest częścią PSA i koncernu Stellantis, więc postanowiliśmy spojrzeć w przeszłość.
Powód jest niebagatelny – legendarny kierowca rajdowy Walter Röhrl za kierownicą Opla Ascony 400 przed czterema dekadami wygrał Rajd Monte Carlo, a pod koniec sezonu sięgnął po tytuł mistrza świata w rajdach samochodowych. Warto przypomnieć tę historię także dlatego, że wkrótce, za niespełna dwa tygodnie, Walter Röhrl będzie obchodził 75. urodziny.
Kiedy byłem niedużym chłopcem, miałem w swoich zbiorach katalog Opla Ascony. Dla kogoś wychowywanego za Żelazną Kurtyną, w niewielkim mieście w południowo-wschodniej Polsce, był to niemały skarb. Kredowy papier, kolorowe zdjęcia, zachodnioniemiecki samochód – to robiło wrażenie. Ale o rajdach tam nic nie było. Katalog dotyczył zwykłych, oferowanych na rynku niemieckim wersji cywilnych.
Zobacz też: Opel ma już 160 lat
Opel ma dość długą historię rajdową, którą aktualnie pisze elektryczna Corsa-e Rally w cyklu ADAC Opel e-Rally Cup. Po sukcesach Kadetta GT/E i Ascony A w latach 70. i 80. XX wieku, w tym tytule Mistrza Europy zdobytym w Asconie przez Waltera Röhrla, Opel z niemałymi nadziejami podchodził do sezonu 1982. Nadziejami dość optymistycznymi, bowiem na odcinkach specjalnych królowały wówczas rajdówki z napędem na cztery koła, a Ascona 400 miała napęd tylko na tył. Tyle, że Walter Röhrl był i jest po dziś dzień kierowcą nietuzinkowym.
Pomimo wybitnych osiągnięć inżynieryjnych w tamtym czasie, ten wyjątkowy kierowca spełnił marzenie o tytule. Teraz, dokładnie 40 lat po sukcesach w Oplu Asconie 400, genialny kierowca będzie świętował kolejną wielką rocznicę. 7 marca 2022 r. Walter Röhrl – opisany w „The Opel Rally Story” jako „taktyk, wojownik i żelazny strateg, uwielbiany przez swoich fanów i przerażający dla swoich przeciwników” – skończy 75 lat! Opel życzy mu wszystkiego najlepszego, a my skromnie dołączamy się do tych życzeń.
Urodzony w Ratyzbonie w 1947 roku Walter Röhrl od najmłodszych lat kochał sport: piłkę nożną, wioślarstwo, narciarstwo i ostatecznie sporty motorowe. „Rajdowanie zamiast ścigania się” było dla młodego Bawarczyka świadomą decyzją. Już w 1973 roku ówczesny 26-latek jeździł dla Opla z Jochenem Bergerem jako pilotem, a zespół wygrał Rajdowe Mistrzostwa Europy już rok później. Zwycięskim samochodem był fabryczny Opel Ascona A. W następnym roku Röhrl wygrał dla siebie i Opla pierwszy rajd mistrzostw świata. Utalentowany młody kierowca i bogata w tradycje marka rozstali się w 1977 roku; ale w tym momencie nikt nie podejrzewał, że największy wspólny sportowy triumf ma dopiero nadejść.
„Misja Monte Carlo”: Zwycięstwo w rundzie otwierającej WRC
Walter Röhrl wrócił do Opla w 1982 roku. Podczas gdy Jochen Berger był teraz kierownikiem zespołu w dziale sportów motorowych Opla, nowy pilot Röhrla, Christian Geistdörfer, również w decydujący sposób przyczynił się do sukcesu „Misji Monte Carlo”. Wraz z Oplem Asconą 400 załoga pod kierownictwem głównego inżyniera Karla-Heinza Goldsteina zaprojektowała samochód rajdowy, który w tamtych czasach był uważany za jedną z najbardziej niezawodnych maszyn. Samochód z napędem na tylne koła o mocy do 191 kW/260 KM został idealnie zestrojony dla Röhrla, aby udowodnić swoje umiejętności przeciwko Audi Quattro z napędem na wszystkie koła w 50. edycji Rajdu Monte Carlo.
W biografii Röhrla „Aufschrieb” Goldstein opisuje, jak zagrało połączenie sprawdzonego samochodu i zdeterminowanego kierowcy. „Przed ostatnią nocą miał tylko 31 sekund przewagi nad Hannu (Mikkola/Audi). Następnie Walter wybrał Col de Madonne jako punkt, w którym chciał decydować o rajdzie. Tego wieczoru włożył wszystkie jajka do jednego koszyka i jechał Madonną na absolutnym limicie. To złamało ducha walki Hannu. Röhrl wygrał legendarne Monte Carlo po raz drugi i jednocześnie po raz pierwszy z Oplem. Idealny początek sezonu 1982”.
Rajd Wybrzeża Kości Słoniowej: emocjonujący pojedynek do końca
Rajdowe Mistrzostwa Świata 1982 w kolejnych rundach przekształciły się w prawdziwy thriller, który wielu pamięta do dziś. Pojedynek toczył się między Röhrlem w Oplu Asconie 400 i Michèle Mouton w Audi Quattro. Podczas gdy samochody rajdowe z napędem na cztery koła miały przewagę na śniegu, żwirze i luźnej nawierzchni, Röhrl, strateg ze stalowymi nerwami, czekał na odpowiednie momenty, aby zdobywać punkty swoim Oplem.
Kalkulacja się opłaciła. Przedostatnia runda mistrzostw, 5000-kilometrowy Rajd Wybrzeża Kości Słoniowej (zdecydowanie nie jest to jedna z ulubionych imprez Waltera), zdecydowała o tytule mistrza świata kierowców. Podczas gdy Opel Ascona 400 działał jak w zegarku i pochłaniał kolejne kilometry, konkurenci nie mogli popisać się niezawodnością. Albo, jak komentuje Klaus Buhlmann w „The Opel Rally Story”: „Wynik tych mistrzostw świata wydawał się jednak sprawiedliwy. Opel zdobył dwa, a Audi siedem zwycięstw w mistrzostwach świata. Ale podczas gdy Mikkola i Mouton często odnosili spektakularne porażki, Röhrl zdobywał punkty dzięki wręcz komputerowej niezawodności. Jego rekord ukończenia na samych doskonałych pozycjach jest wyjątkowy w historii tego sportu i zasługuje na najwyższe uznanie. Z pewnością sukces niezwykłego kierowcy, ale z pewnością także zasługi dobrego zespołu i Opla Ascony 400, prawdopodobnie najbardziej niezawodnego samochodu rajdowego swojej epoki!”. Dzięki temu wyjątkowemu połączeniu Opel i Röhrl/Geistdörfer z powodzeniem pokonali Quattro z napędem na cztery koła i zapewnili sobie tytuł mistrza świata kierowców z niezrównaną wówczas liczbą 109 punktów.
Röhrl słynie z perfekcjonizmu i nie przebierania w słowach. Chciał po prostu udowodnić, że jest najlepszym kierowcą rajdowym na świecie – w jakimkolwiek samochodzie. Podczas gdy inni kierowcy kręcili się w pobliżu, gawędząc lub paląc w strefie serwisowej, on pozostawał w swoim samochodzie rajdowym, studiując notatki dotyczące tempa następnego odcinka. Jako kierowca Walter Röhrl jest uwielbiany przez fanów sportów motorowych na całym świecie. Jako sportowiec bezkompromisowy, nie bojący się wypowiedzieć swojego zdania, cieszy się najwyższym szacunkiem. Być może najlepiej podsumowuje go jeden z jego współczesnych; piszący w brytyjskim magazynie „Motor Sport” w 2002 r., były pilot rajdowy i dyrektor ds. sportów motorowych w British Leyland, John Davenport przedstawił Röhrl jako potężną mieszankę: „Bardzo wyjątkowa mieszanka wysublimowanego talentu, niezachwianego skupienia i brutalnej uczciwości”.
nadwozie |
dwudrzwiowe |
silnik |
czterocylindrowy, benzynowy, średnica tłoka 95 mm, skok tłoka 85 mm, pojemność skokowa 2.420 cm³, dwa wałki rozrządu w aluminiowej głowicy, 16 zaworów, dwa podwójne gaźniki Weber, elektroniczny zapłon Bosch |
osiągi |
do 191 kW/260 KM przy 7.000 obr./min.
max. moment obrotowy 280 Nm przy 5.500 obr./min. max prędkość: do 225 km/h |
przeniesienie napędu |
5-biegowa skrzynia Getrag, sprzęgło jednotarczowe,
dyferencjał o ograniczonym poślizgu, przełożenie przekładni głównej 3,18: 1-5,3: 1 |
przednie zawieszenie |
podwójny wahacz, sprężyny śrubowe, stabilizator, amortyzatory gazowe Bilstein |
tylne zawieszenie |
oś 5-wahaczowa, sprężyny śrubowe |
układ hamulcowy |
podwójny obwód z wentylowanymi tarczami, rozkład hamulców regulowany przez kierowcę, średnica tarczy przód 290 mm, tył 278 mm, hamulec ręczny hydrauliczny |
koła |
15-calowe obręcze Opla ze stopów lekkich; opony Michelin o szerokości 5-10” w zależności od nawierzchni |
wnętrze |
fotele Recaro, sześciopunktowe pasy bezpieczeństwa, gaśnica, bezpieczny zbiornik paliwa w bagażniku |
masa własna |
ok. 1.050 kg, bez załogi |
https://youtu.be/O3FasJ6JPM4
oprac. Krzysztof Gregorczyk; zdjęcia: Opel
Najnowsze komentarze