Citroën C4 Picasso i Renault Scenic to dwa bardzo popularne samochody klasy minivan. Obecnie producenci już odchodzą od tego typu praktycznego nadwozia na rzecz SUVów i crossoverów, ale MPV to nadal bardzo dobre rozwiązanie, szczególnie jeśli szukamy samochodu dla rodziny. Dużo miejsca w środku, większy bagażnik – a we francuskich samochodach także przyjemne zawieszenie i komfort, którego tak brakuje w autach z Niemiec czy Japonii.

Jeszcze kilkanaście lat temu cała Europa kochała rodzinne VAN’y. Podobny model miał w swojej ofercie praktycznie każdy liczący się producent, celujący w rodzinną klientelę. Obecnie segment ten wyraźnie stracił na rzecz wszechstronnych i modnych SUV’ów i crossoverów. Wśród używanych jednak nadal mają się doskonale, także jeśli dysponujemy niezbyt wygórowanym budżetem kupić możemy szereg dopracowanych modeli – w tym drugą generację Renault Scenica czy Citroëna C4 Picasso.

Warto przeczytać!

André Citroën już mając 17 lat pokazał niezwykłe cechy charakteru. Śmiały, inteligentny i pomysłowy

2025-11-17

Po sporym sukcesie rynkowym pierwszej generacji Scenica, Renault zdecydowało się na kontynuację linii modelowej. Druga odsłona produkowana była od 2003 do 2009 roku, tym razem w ofercie znalazła się także długa odmiana Grand z większym przedziałem bagażowym i dwoma chowanymi w podłodze bagażnika fotelikami. W porównaniu do Scenica I poczyniono gigantyczny postęp w kwestii zabezpieczenia antykorozyjnego.

O ile poprzednik miewał problemy z rdzą, o tyle Scenica II śmiało możemy stawiać za wzór pod względem skutecznego zabezpieczenia antykorozyjnego. Kolejna odsłona narysowana została wedle nowych kanonów stylistycznych marki. Wnętrze w każdej wersji nadwoziowej zachwyca funkcjonalnością, mnogością schowków i ergonomią. Przednie fotele są twarde lecz zarazem stworzone do długich podróży. W drugim rzędzie siedzeń zastosowano kanapę złożoną z trzech niezależnie składanych segmentów. Oczywiście do dyspozycji są trzy mocowania fotelików ISOFIX. Jak w każdym kompaktowym VAN’ie, jazda w trzecim rzędzie jest wątpliwą przyjemnością dla dorosłej osoby.

Jednym z atutów Scenica II jest wysoki poziom wyposażenia i biernego bezpieczeństwa. Gross egzemplarzy wyposażonych jest w automatyczną klimatyzację, komputer pokładowy, radio z CD, tempomat, skórzaną tapicerkę i panoramiczne otwierane okno dachowe. Układ jezdny i płytę podłogową zaczerpnięto z Megane II. Godne polecenia są wszystkie silniki benzynowe, wyposażone są w wielopunktowy wtrysk paliwa i pasek rozrządu. Do wyboru mamy silniki 1.4; 1.6; 2.0 i 2.0 Turbo o mocy odpowiednio 98, 113, 134, 163 KM. Po latach do silników diesla należy podchodzić z dużą rezerwą, ich zakup warunkując wnikliwą kontrolą stanu technicznego. Jeśli znajdziemy zadbany egzemplarz warto zainteresować się odmianą 1.5 dCI 80-106 KM, lub wprowadzonym po liftingu 2.0 dCI o mocy 150 KM. Niektóre egzemplarze borykają się z drobnymi problemami z elektroniką pokładową – elektrycznie sterowane szyby niekiedy zaczynają żyć własnym życiem, zaś elektroniczne zegary potrafią odmówić posłuszeństwa. Ceny wartych zainteresowania egzemplarzy rozpoczynają się od 8 tysięcy złotych.

Alternatywą dla Scenica II jest produkowany od 2006 do 2013 roku w Hiszpanii Citroën C4 Picasso. Produkt koncernu PSA również oferowano w długiej odmianie Grand, z pokaźnych rozmiarów bagażnikiem i dwoma dodatkowymi fotelami w bagażniku. Obłe nadwozie prezentuje się nowocześniej niż propozycja Renault, nie ma także problemów z korozją. Ciekawym elementem modelu jest imponujących rozmiarów przednia szyba, zachodząca aż nad głowę kierowcy. Po zakupie C4 Picasso warto wykupić ubezpieczenie przedniej szyby, jej ewentualna wymiana nie należy do najtańszych (około 1200-1500 złotych).

Duże przeszklenie kabiny podobnie jak w Scenicu II poprawia widoczność dla kierowcy, natomiast najmłodszym pasażerom zapewnia doskonały widok na zmieniający się krajobraz. Fotele C4 Pisasso są obszerne i bardzo miękkie, pokryto je bardzo przyjemną w dotyku tapicerką. Tutaj również w centralnym punkcie deski rozdzielczej umieszczono cyfrowe zegary. Wyróżnia się także typowa dla ówczesnych Citroënów kierownica z nieruchomą centralną częścią. Tylna kanapa składa się z trzech osobnych segmentów – dwa skrajne, oraz fotel pasażera wyposażono w mocowania fotelików ISOFIX. Lista wyposażenia dodatkowego obejmuje automatyczną klimatyzację, komputer pokładowy, skórzaną tapicerkę, nawigację i szereg systemów bezpieczeństwa.

W przypadku C4 Picasso szczególnie polecane są najprostsze benzynowe silniki 1.6 VTI i 1.8 o mocy 120 i 125 KM. Bezawaryjna jest również kolejna wolnossąca jednostka – 2.0 16V o mocy 140 KM – niestety łączona była tylko ze zautomatyzowaną przekładnią manualną, która jest niezbyt trwała, na domiar złego nawet pełni sprawna szarpie przy zmianie biegów. Doładowany silnik 1.6 THP o mocy 156 KM wymaga specjalnej troski, nie jest konstrukcją pozbawioną wad. Śmiało polecić możemy wszystkie oferowane diesle, pod warunkiem że były regularnie serwisowane. Citroën oferował 1.6 HDI 110-112 KM i 2.0 HDI 136-163 KM, wszystkie wyposażone w bezpośredni wtrysk paliwa i turbosprężarkę ze zmienną geometrią łopat. Egzemplarza dobrze utrzymane wymagają wydania około 9 tysięcy złotych.