Citroen DS jako prawdziwa bogini i obiekt mityczny? Zbiór esejów „Mitologie Rolanda Barthesa” z 1957 roku opisują legendarny model francuskiej marki, jako obiekt doskonały, boski, pochodzący wręcz z innego świata.
Mitologie Rolanda Rarthesa opisują Citroena DS jako przedmiot doskonały, bez żadnej, nawet najmniejszej skazy. Pojazd, który wniósł do motoryzacji mnóstwo nowości, jest opisywany wręcz jako posłaniec z nieba i nazywany nowym Nautilusem.
„Oczywiste jest, że nowy Citroen spadł z nieba, ponieważ już na pierwszy rzut oka widać, że jest obiektem idealnym… Nie wolno nam zapominać, że obiekt ten jest najlepszym posłańcem świata duchowego. Można łatwo dostrzec w nim połączenie doskonałości, braku pochodzenia, zamknięcia i blasku, przekształcenia życia w materię oraz ciszy, która należy do sfery bajek. DS – „Bogini” – ma wszystkie cechy (a przynajmniej społeczeństwo jednogłośnie przypisuje to od pierwszego wejrzenia) jednego z przedmiotów z innego wszechświata, które dostarczyły paliwo dla neomanii w XVIII wieku i naszej własnej fantastyki naukowej: Bogini to przede wszystkim nowy Nautilus”.
Gładka, okrągła linia
Wspomniana wcześniej doskonałość przejawia się m.in. w gładkiej opływowej sylwetce Citroena DS. Mitologie Rolanda Rarthesa łączą model z szatą Chrystusa oraz statkiem kosmicznym. „Szata Chrystusa była bezszwowa, tak jak sterowce science-fiction są wykonane z jednego fragmentu metalu. DS 19 nie ma żadnych problemów w byciu gładkim jak lukier na cieście, w końcu jego kształt jest bardzo zaokrąglony. Posiada jednak łączenia w sekcjach, które najbardziej interesują opinię publiczną. Jednym pociągnięciem palca można przesunąć po krawędziach szyb i szerokich gumowych rowkach, które łączą tylną szybę z metalowym obramowaniem. DS zapoczątkował nową fenomenologię montażu”.
Deska rozdzielcza niczym powierzchnia nowoczesnej kuchni
Cudowna natura pojazdu jest również efektem wykorzystania przeszklonych powierzchni oraz nowoczesnej deski rozdzielczej. „Bogini jest naturalnie wywyższeniem szkła, a tłoczony metal jest tylko dla niego wsparciem. Tutaj szklane powierzchnie nie są oknami, otworami, które przebijają ciemną skorupę, ale bezkresnymi ścianami powietrza i przestrzeni z krzywizną, rozprzestrzenieniem i blaskiem baniek mydlanych”.
„Deska rozdzielcza wygląda bardziej jak powierzchnia robocza nowoczesnej kuchni niż pokoju kontrolnego fabryki. Smukłe tafle matowego karbowanego metalu, małe dźwignie z białą kulką w centrum, bardzo proste tarcze i bardzo dyskretna praca niklu. Wszystko to oznacza kontrolę nad ruchem, a nie osiągami, co jest przekształceniem alchemii prędkości w rozkosz jazdy.”
Źródło: Mythologies by Roland Barthes 1957, Citroenet.org
Najnowsze komentarze