Kiedyś samochody produkowano dłużej, zanim zdecydowano się na kolejną generację, czy też następcę. Owszem, pojawiały się liftingi, udoskonalenia, ale generacje zmieniano rzadko. Na przykład Peugeota 504 produkowano przez piętnaście lat, od roku 1968 do 1983. Za to dość często zdarzało się tak, że równolegle produkowano, zwłaszcza na różnych rynkach, dwa kolejne modele. Podobnie było w przypadku następcy Peugeota 504, modelu 505. Zbliżał się kres życia 504-ki, więc w roku 1979 zaprezentowano Peugeota 505.
Z kolei Peugeota 505 zastąpił model 605 zaprezentowany w roku 1989, kiedy 505-tka była jeszcze oferowana. Oficjalnie produkcję Peugeota 505 zakończono w Europie w roku 1992, ale do 1995 roku auto było produkowane w Argentynie, a aż do 1997 w Chinach.
Peugeot 505 był ostatnią, jak dotychczas limuzyną marki, która wykorzystywała tylny napęd. Ale były też wersje 4×4, o których zapominać nie wolno. Samochód miał eleganckie, dynamiczne w stylu nadwozie (dzieło stylistów ze studia Pininfarina) oraz świetne, nowoczesne wnętrze, za które odpowiadał Paula Bracq znany z wcześniejszych projektów dla Mercedesa i BMW. Paula Bracq brał też udział w projektach takich konceptów, jak Quasar, Próxima i Oxia.
Model 505 był końcem pewnej ery dla Peugeota, będąc ostatnią z limuzyn wykorzystujących napęd tylny, jedną z najbardziej zakorzenionych tradycji w historii Peugeota. Nie oznaczało to jednak przerwy w odniesieniu do charakterystyki marki od momentu jej powstania: niezawodności i zachowania na drodze. Jego solidność i niezawodność nawet na drogach będących w złym stanie są nadal legendarne i były kluczem do sukcesu w Afryce, Ameryce Łacińskiej i na Dalekim Wschodzie. Regionach, w których nadal jeżdżą te samochody z przebiegami rzędu 500.000 km lub nawet 1.000.000 km. Ale Peugeota 505 sprzedawano także na trudnym rynku północnoamerykańskim. Był jednym z ostatnich aut Peugeot oferowanych w USA. W 1984 roku zarejestrowano w Stanach ok. 20.000 egzemplarzy tego modelu. W Nowym Jorku i Los Angeles auto było wcale nierzadko spotykane jako taksówka.
Solidność przełożyła się również na dużą wszechstronność. Na różnych rynkach, na których sprzedawano Peugeota 505, oferowano wersje typu karetka pogotowia, pojazd policyjny, samochód wojskowy, karawan, a nawet pick-up z podwójną kabiną. Firma Dangel przygotowała wersję 4×4 napędzaną turbo dieslem 110 KM.
Peugeota 505 należy uznać za jednego z inicjatorów koncepcji samochodu światowego, pojazdu o cechach zdolnych zaspokoić potrzeby bardzo zróżnicowanych rynków. Wystarczy popatrzeć na listę krajów, w których samochód był produkowany: Francja, Hiszpania (Vigo), Chile, Egipt, Argentyna, Nowa Zelandia, a nawet Chiny i Indie.
Zadanie Peugeota 505 było jasno zdefiniowane – musiał zastąpić model 504, który wyznaczył trendy tej klasy w marce Peugeot zdefiniował „styl Peugeot” dzięki dynamicznemu profilowi i charakterystycznym reflektorom, inspirowanym oczami włoskiej aktorki Sofii Loren.
Możliwości Peugeota 505 wzrosły jeszcze bardziej wraz z premierą jego wersji rodzinnej (Familiale), zaprezentowanej na Salonie Motoryzacyjnym w Genewie w 1982 roku. To przestronne kombi było przykładem modułowości, zanim ta koncepcja stała się modna: pozwalała na zastosowanie trzech rzędów siedzeń i mieściła do 8 pasażerów. To sprawiło, że ta wersja stała się popularna zarówno wśród dużych rodzin, jak i u taksówkarzy, którzy i tak już ufali temu modelowi ze względu na jego niezawodność. W rzeczywistości ta wersja z powodzeniem konkurowała z pierwszymi MPV, które pojawiły się na rynku.
Przez blisko dwie dekady wyprodukowano 1.351.254 egzemplarzy Peugeota 505. Niezły wynik, jak na tamte czasy i na fakt, że mówimy o samochodzie segmentu E.
Krzysztof Gregorczyk; zdjęcia: Peugeot
Galeria
Originally posted 2019-03-30 07:07:39.
