W 1912 roku w Neuilly-sur-Seine leżącym na północno-zachodnich przedmieściach Paryża powstała firma Bellanger. Swoją nazwę wzięła od nazwiska braci Bellanger, którzy ją powołali. Jednym z nich był Robert Bellanger, późniejszy polityk.
Początkowo Bellanger produkował samochody wykorzystując silniki Knight-Daimler o różnych pojemnościach: 2.0, 2.6. 3.0 i 6.3 litra. Ostatni był oferowany jedynie w latach 1913-1914, a więc do wybuchu pierwszej wojny światowej. Trzy pierwsze trafiały często do taksówek i produkowano je do roku 1916.
W czasie wojny spora część produkcji została przestawiona na potrzeby wojska. Co więcej – marka rozpoczęła też wówczas wytwarzanie silników lotniczych, oczywiście także na zamówienie armii francuskiej.
Po wojnie, w 1919 roku, wznowiono produkcję automobili. Bazowym modelem był Bellanger A1 napędzany czterocylindrowym silnikiem o pojemności skokowej 3.170 cm³ i mocy maksymalnej 17. Pojazd miał rozstaw osi wynoszący 280 cm. Dziś jeden z egzemplarzy można oglądać w Musée de l’automobile de Monaco. Znajdziecie tam zresztą więcej perełek, m.in. Helikę z 1921 roku, czy Delahaye’a 135 MS z 1948 roku. I wiele innych interesujących aut, nie tylko francuskich zresztą.
Po wojnie, oprócz wspomnianego A1, firma zaoferowała też dwa większe automobile. Były to Type D napędzany 30-konnym silnikiem o pojemności skokowej 4.240 cm³ oraz Type F z ośmiocylindrową jednostką w układzie widlastym o pojemności 6.340 cm³ generującą 50. Zarówno Type D, jak i Type F, miały rozstaw osi wynoszący 375 cm. Ten ostatni – i to bez karoserii – wyceniany był na 60.000 franków.
Type A i Type D napędzane były amerykańskimi silnikami Briscoe, ale flagowa jednostka w Type F sygnowana była przez Bellangera. Ten automobil oferowany był jednak najprawdopodobniej tylko w latach 1922-1923, choć zaprezentowano go w roku 1919.
Marka została sprzedana – jak wielu innych niedużych wytwórców automobili w tym czasie – Peugeotowi. Stało się to w 1925 roku, ale dział silników lotniczych działał jeszcze do roku 1928. W tymże samym 1928 roku byłą fabrykę Bellangera odkupił do Peugeota Rosengart. W tym samym czasie De Dion-Bouton wypuścił też krótką serię automobilu oznaczonego jako Bellanger Model B1 z silnikiem 1.3, choć realnie był to jego własny samochód Model JP.
Zobacz inne artykuły z cyklu Nieznane, niszowe, zapomniane – poznajemy francuskie samochody
Krzysztof Gregorczyk; zdjęcia: Wikipedia
Najnowsze komentarze