W 1905 roku bracia Édouard i Maurice Ballot powołali firmę, której nadali nazwę od swojego nazwiska. Siedziba mieściła się w południowej części Paryża, przy Boulevard Brune w 14. dzielnicy. To ulica, którą zwykle jeżdżę udając się na targi w Porte de Versailles. Początkowo firma zajmowała się konstruowaniem i produkcją silników okrętowych i przemysłowych i właśnie stąd wzięła się kotwica w jej logotypie.
W roku 1910 lub 1911 ofertę wzbogacono o silniki do automobili, które oferowano producentom pojazdów. Zbiegło się to z powołaniem w 1910 roku spółki o nazwie Etablissements Ballot SA.
Co ciekawe Édouard Ballot nie interesował się automobilami samymi w sobie. Pasjonowało go konstruowanie silników, w tym – jak wspomniałem – także automobilowych, ale samochody były poza zasięgiem jego zainteresowań. Zmieniło się to pod wpływem spotkania z René Thomasem, znanym wówczas kierowcą wyścigowym, zwycięzcą amerykańskiego Indianapolis 500 w 1914 roku. Thomas startował francuskim automobilem marki Delage.
Warto przeczytać!
René w grudniu 1918 roku zwrócił się do Édouarda z propozycją zaprojektowania czterech samochodów napędzanych blisko 5-litrowymi silnikami. Zasugerował, by nosiły one miano Ballot i by były gotowe na koniec maja 1919 roku, kiedy to miał się odbyć kolejny wyścig Indianapolis 500. Czasu było niewiele, ale Édouard podjął wyzwanie.
Ballot zatrudnił Ernesta Henry’ego, który w 1914 roku szykował do Indianapolis 500 automobile Peugeot. Henry po okresie pracy w branży silników okrętowych i lotniczych związał się z Peugeotem w roku 1911 (jako 26-latek) i skonstruował wiele jednostek napędowych wyprzedzających swe czasy. Już na początku 1912 roku powstał czterocylindrowy silnik widlasty o pojemności 7.6 litra, z dwoma wałkami rozrządu w głowicy i czterema zaworami na każdy cylinder.
W 1913 roku automobil Peugeot po raz pierwszy wygrał wyścig w Stanach Zjednoczonych, jako pierwszy samochód francuski.
Ale wróćmy do Ballota. Jak wspomniałem, Édouard zatrudnił genialnego Szwajcara u siebie i mimo krótkiego czasu, jaki firma miała na przygotowania, można mówić o sukcesie. Balloty zajęły miejsca czwarte i jedenaste. W tym samym roku René Thomas zdobył drugie miejsce w wyścigu Targa Florio.
Apetyt się zaostrzył, więc firma wystawiła w Indianapolis 500 trzy kolejne samochody rok później. W 1920 roku René Thomas stanął na drugim miejscu podium, a dwa kolejne Balloty zameldowały się na mecie z piątym i siódmym czasem.
Kolejne lata przyniosły szereg innych sukcesów, zarówno w Stanach, jak i – zwłaszcza – w Europie. Ballot postanowił więc zdyskontować sukces oferując automobile drogowe. W ten sposób rozwinęła się druga gałąź rozwoju firmy, oprócz pojazdów wyścigowych. Pierwszym automobilem tego typu był Ballot 2 l sports tourer, który został zaoferowany w 1921 roku. Napędzany był przez 75-konny czterocylindrowy silnik o pojemności skokowej 1.994 cm³. Auto było drogie, więc znalazło tylko ok. stu nabywców. Rok później na rynek trafił więc nieco tańszy Ballot 2 LT oraz jego usportowiona wersja Ballot 2 LTS.
Renoma firmy szybko wzrosła – marka była znana jako producent wysokiej jakości luksusowych automobili o imponujących osiągach. Pojazdy te były, rzecz jasna, drogie, ale w tamtych czasach naprawdę wciąż niewielu ludzi było stać na własny automobil. Ballot 2 l sports tourer w roku 1924 wyceniany był na 33.000 franków (podwozie i silnik), a z zabudową typu Torpedo na 46.000 franków.
W 1927 roku Ballot wprowadził do oferty automobile z silnikami ośmiocylindrowymi. Były to głównie modele typu RH i RH3. Ten pierwszy napędzany był silnikiem o pojemności 2.874 cm³ (w początkowej fazie 2.6 litra, ale klienci narzekali na zbyt słabe osiągi), drugi, to był praktycznie ten sam model, ale z silnikiem i pojemności 3.049 cm³ o mocy 105 KM.
Niestety nadszedł światowy kryzys gospodarczy i firmę dotknęły kłopoty finansowe. W efekcie w 1931 roku markę przejęła hiszpańska Hispano-Suiza, która zresztą produkowała wówczas swoje automobile w Paryżu. Ostatni model marki oferowany jeszcze pod francuską nazwą, to HS26, opracowany już pod hiszpańskimi rządami. Był napędzany sześciocylindrowym silnikiem o pojemności skokowej 4.580 cm³. Zaraz potem jednak zmieniono jego nazwę na Hispano-Suiza Junior.
Szacuje się, że wyprodukowano ok. 580 egzemplarzy Ballotów RH, z których większość stanowiła wersja RH3. Były to automobile o rozstawie osi 3,3 oraz 3,6 metra, luksusowo wykończone i wyposażone. Głównymi dostawcami nadwozi były uznane firmy karoseryjne Figoni, Vanvooren oraz Carrosserie Brandone. Tutaj możecie zobaczyć, jak wyglądał Ballot RH3 z nadwoziem nicejskiej firmy Carrosserie Brandone.
Marka automobilowa Ballot zniknęła z rynku w roku 1932 (niektóre źródła mówią o roku 1933), ale przetrwała jeszcze jakiś czas jako producent silników.
Automobile opisywanej dziś marki pojawiły się w kilku filmach, z czego w niektórych odegrały dość istotną rolę dla przebiegu akcji. Warto tu wspomnieć takie produkcje, jak:
– „Prokletí domu Hajnù” („Przekleństwo domu Hajnów”), prod. Czechosłowacja, 1989, reż. Jiří Svoboda, wyst. František Husák, Emil Horváth, Evelyna Steimarová; Ballot 2LT
– „The Vengeance of Fu Manchu” („Zemsta Fu Manchu”), prod. Wielka Brytania, RFN, Irlandia, Hongkong, reż. Jeremy Summers, wyst. Maria Rohm, Howard Marion-Crawford, Horst Frank; Ballot 2LTS
– „Tutti figli di Mammasantissima”, prod. Włochy, reż. Alfio Caltabiano, wyst. Ornella Muti, Giuseppe Lotta; Ballot 2LTS
Zobacz inne artykuły z cyklu Nieznane, niszowe, zapomniane – poznajemy francuskie samochody
Krzysztof Gregorczyk; zdjęcia: Krzysztof Gregorczyk, Wikipedia
Galeria
Originally posted 2023-07-31 11:11:00.
Najnowsze komentarze