W 1980 roku podczas salonu samochodowego w Genewie zadebiutował sportowy model o kształcie klina z dużą, szklaną klapą bagażnika. Model był następcą pięknego Renault Floride (Caravelle), z którym nieodłącznie kojarzona jest filmowa piękność Brigitte Bardot oraz modeli 15 i 17 .
Po raz pierwszy od czasów legendarnego modelu Dauphine marka Renault zerwała z „numeryczną” tradycyjną nomenklatury swoich modeli i zdecydowała się ochrzcić swój nowy model „Fuego”, co w języku hiszpańskim oznacza „ogień”. Jakże trafna nazwa dla pojazdu, który ma zachwycać zarówno linią nadwozia, jak i osiągami. Za wygląd pojazdu odpowiadał ówczesny szef designu Renault, Michel Jardin oraz słynny projektant Citroena, Robert Opron, twórca takich modeli jak: SM, GS czy CX.
Sportowy charakter i praktyczne wnętrze? Fuego łączył oba te aspekty. Mierzący 4,36 m długości pojazd dysponował bagażnikiem o pojemności 338 litrów, a dzięki składanym oparciom można było powiększyć przestrzeń do 781 litrów. Pakowanie ułatwiała duża, otwierana wysoko klapa. Renault Fuego miał plastikowe zderzaki i znak rozpoznawczy w postaci czarnego pasa, który biegł od przednich reflektorów po tylną klapę.
Samochód miał konkurować na rynku z takimi propozycjami jak: Volkswagen Scirocco, Ford Capri i Opel Manta. Pierwsze projekty Fuego pojawiły się już w 1976 roku. Podobnie jak w przypadku CX, jednym z głównych aspektów, które wzięto pod uwagę przy projektowaniu nowego coupe, był opływowy charakter nadwozia. Współczynnik oporu powietrza wynosił w Renault Fuego zaledwie 0,34 co czyniło model jednym z najbardziej aerodynamicznych samochodów lat 80. Nie bez powodu reklama Renault głosiła hasło: „L’aerodynamite”. Już w momencie prezentacji, model budził skojarzenia z Porsche 924, co miało związek z giętą tylną szybą, choć znaczenie miały również osiągi.
Na początku produkcji Fuego napędzała jednostka benzynowa o pojemności 1.397 cm³ i mocy 64 KM. W ofercie znajdował się również silnik 1.6 generujący 96 KM oraz motor 2.0 o mocy 110 KM, który pozwalał pojazdowi rozwinąć prędkość 190 km/h. Od 1983 roku montowano Fuego Turbo o mocy 132 KM. Z pomocą lekkiej konstrukcji i aerodynamicznej sylwetki samochód rozpędzał się od 0 do 100 km/h w czasie 9,8 sekundy. Coupe oferowano również z turbodieslem 2.1 o mocy 88 KM.
Renault Fuego był produkowany we Francji, Hiszpanii i Argentynie. Montaż w Europie trwał do roku 1986 a w Argentynie do 1992 roku. Łącznie powstało 256.257 egzemplarzy modelu.
Najnowsze komentarze