Wczoraj pisaliśmy o tym, że 27. lipca 1990 roku w fabryce w Mangualde w Portugalii z taśmy produkcyjnej zjechał ostatni egzemplarz Citroëna 2CV w specjalnej wersji Charleston. Oryginalny i mały samochód, symbol radości życia i wolności, Citroën 2CV do dziś cieszy się ogromną popularnością, do tego stopnia, że zbierają go tysiące entuzjastów i czynią z niego symbol swojego stylu życia.
27. lipca 1990 r. z linii montażowej w Mangualde w Portugalii zjechał ostatni Citroën 2CV. Wydarzenie, które zakończyło produkcję udanego modelu, zaprezentowanego na Salonie Samochodowym w Paryżu w 1948 roku, ale którego geneza rozpoczęła się ponad 10 lat wcześniej.
Prezentowany po raz pierwszy 2CV imponował oryginalnym designem, wszechstronnością i ekstremalną oszczędnością. Wyróżniał się również bardzo zaawansowanymi wówczas innowacjami technologicznymi, w tym napędem na przednią oś, miękkim zawieszeniem i chłodzonym powietrzem dwucylindrowym silnikiem. Szybko stał się popularnym i bardzo poszukiwanym samochodem, był integralną częścią ówczesnego społeczeństwa, a dziś jest ikoną historii motoryzacji.
Citroën 2CV został specjalnie zaprojektowany dla mas w czasach, gdy samochód był jeszcze przedmiotem luksusowym. Był to pojazd ekonomiczny, o innowacyjnych funkcjach, który musiał odpowiadać na potrzeby ówczesnych klientów. 2CV podbił masy, a w 1990 r. łączna liczba sprzedanych egzemplarzy przekroczyła 5,1 mln pojazdów (w tym wersje pochodne).
Geneza: od prototypu TPV „Toute Petite Voiture” do Citroëna 2CV
Już w połowie lat 30. Citroën zaczął pracować nad projektem samochodu ekonomicznego, przyszłego Citroëna 2CV. Miał to być mały samochód, zdolny do poruszania się wszędzie i przewożenia wszystkiego, ekonomiczny w zakupie i eksploatacji. Oto wymagania przekazane przez ówczesnego dyrektora generalnego marki inżynierowi André Lefèbvre’owi, ówczesnemu głównemu projektantowi Citroëna: „Zaprojektuj w swoim dziale samochód, który może przewozić dwóch rolników, pięćdziesiąt kilogramów ziemniaków lub beczkę wina z maksymalną prędkością sześćdziesiąt kilometrów na godzinę przy zużyciu trzech litrów na sto kilometrów”.
„Toute Petite Voiture” („bardzo mały samochód”) ze względu na swoje cechy auta bardzo wszechstronnego, ekonomicznego w zużyciu i o niskich kosztach miał być samochodem dla każdego, zarówno w mieście, jak i na wsi. Projekt był gotowy w 1939 roku i miał być zaprezentowany jeszcze w tym samym roku na paryskim salonie samochodowym, ale z powodu wybuchu wojny, targi się nie odbyły. 250 już zbudowanych prototypów zostało w dużej mierze rozebranych i tylko kilka egzemplarzy zostało dobrze ukrytych.
Po wojnie Citroën wznowił prace nad projektem i powierzył Flaminio Bertoniemu ostateczny projekt stylistyczny Citroëna 2CV, który okazał się całkowicie zmienionym modelem w porównaniu z TPV, który został zaprezentowany 7. października 1948 roku na Salonie Samochodowym w Paryżu.
Citroën 2CV oferował przestrzeń, był bezpretensjonalny, przyjazny i oszczędny i szybko zdobył uznanie klientów, stając się wyrazem nowej filozofii transportu indywidualnego oraz symbolem wolności i radości życia.
Ze względu na brak surowców po wojnie, Citroën był początkowo w stanie zagwarantować ograniczoną produkcję. Zaowocowało to listami oczekujących, sięgającymi nawet sześciu lat! Cena zakupu Citroëna 2CV była bardzo niska, podobnie jak koszty utrzymania ze względu na prostą technologię. W efekcie auto było bardzo ekonomiczne pod względem zużycia i wymagało minimalnej obsługi serwisowej.
Czterodrzwiowe stalowe nadwozie Citroëna 2CV nie zostało zaprojektowane jako samonośne i, jak większość dodatków, zostało przykręcone do podwozia. Zamiast stałego stalowego dachu pojazdu, samochód został wyposażony w wodoodporny zwijany dach bawełniany, aby pojazd był lżejszy i nawet wtedy poprawiał samopoczucie na pokładzie! Zachowanie jezdne Citroëna 2CV charakteryzowało się dość dobrą mobilnością nawet poza asfaltowymi drogami i znacznym nachyleniem bocznym podczas pokonywania zakrętów. Dzięki lekkiemu nadwoziu, nisko zawieszonemu silnikowi typu bokser i zbiornikowi, środek ciężkości był korzystny, więc przewrócenie 2CV-ki było prawie niemożliwe. Początkowo wszystkie pojazdy były w pełni wyposażone w hamulce bębnowe. Przednie hamulce tarczowe były montowane dopiero od 1981 roku.
Silniki
Nowy, chłodzony powietrzem, dwucylindrowy silnik typu bokser o początkowej pojemności skokowej 375 cm³ rozwijał 6,6 kW (9 KM) i po raz pierwszy był standardowo wyposażony w czterobiegową skrzynię biegów. Z czasem wprowadzano liczne modyfikacje. Silnik o pojemności 602 cm³ zastosowany w Citroënie 2CV6 z 1970 roku miał początkowo moc 21 kW (28 KM). We wszystkich pojazdach możliwe było uruchomienie silnika za pomocą korby służącej też do zmiany kół samochodu.
Pierwsza wersja Citroëna 2CV o mocy 9 KM osiągała prędkość maksymalną około 70 km/h. Nowsze modele o mocy 29 KM osiągały prędkość maksymalną 113 km/h. 2CV jest jednym z nielicznych pojazdów, których podstawowa moc silnika wzrosła ponad trzykrotnie na etapie rozwoju!
2CV Fourgonnette
Wiosną 1951 roku wprowadzono wersję „Fourgonnette”, zbudowaną na bazie nadwozia berline, ale która począwszy od środkowego słupka oferowała przestronną przestrzeń ładunkową o regularnych kształtach. Auto zapewniało dużą łatwość załadunku przez dwoje drzwi osadzonych na bocznych zawiasach z tyłu. Wersja Fourgonnette 2CV była często używana w służbie publicznej, na przykład przez francuską służbę drogową lub jako pojazd pocztowy w Belgii.
Serie specjalne
Począwszy od 1976 roku, opracowano liczne serie specjalne, zaczynając od SPOT, zbudowanego na bazie 2CV Club, z nadwoziem w kolorze Orange Teneré. SPOT był napędzany silnikiem o pojemności 435 cm³ oraz – tylko dla Szwajcarii – 602 cm³. Wszystkie zostały sprzedane tak szybko, że kilka lat później pomyślano o nowej serii specjalnej.
W 1981 roku przybył Charleston (który miał nazywać się Tréfle, podobnie jak mały 5-konny Citroën z lat 20.), będący hołdem dla „szalonych lat”, w stylu retro, żółto-czarnym lub bordowo-czarnym (oraz wyrafinowana wersja w dwóch odcieniach szarości), w 1983 r. France3 (we Włoszech nosiła nazwę Transat), następnie w 1985 r. Dolly, w 1986 r. trójkolorowa Cocoricò, a nawet w wersji wyposażonej w minibar, opracowanej we współpracy ze znaną firmą produkującą wodę mineralną: 2CV Special Perrier (1988).
Ale ze wszystkich, największy sukces odniósł z pewnością Charleston, który utrzymał sprzedaż 2CV do tego stopnia, że przedłużył jego żywotność do 1990 roku, kiedy to nowe europejskie przepisy wpłynęły na zakończenie produkcji Citroëna 2CV.
Citroën 2CV jest symbolem od kilku pokoleń
Citroën 2CV natychmiast stał się bestsellerem. Po tym, jak ostatni egzemplarz wyjechał z fabryki Citroëna w Mangualde (Portugalia) 27. lipca 1990 r., mały 2CV przekształcił się w kultowy pojazd. Dziś, jak żaden inny model, jest synonimem wolności, francuskiego uroku, nonkonformizmu i przygody. Nawet dzisiaj tysiące fanów zbierają go i czynią z niego symbol swojego stylu życia.
We Włoszech, jak i w winnych krajach, są tysiące kolekcjonerów i miłośników tego modelu, skupionych w lokalnych klubach i społecznościach internetowych, oprócz dwóch oficjalnych klubów poświęconych temu samochodowi: „International Club Citroën and Derivate Italia Association” z Beinette oraz „Club Italy Twin Citroën” z Lodi.
oprac. Krzysztof Gregorczyk; zdjęcia: Citroën Italia
Galeria
