50 lat temu zakończono produkcję Citroëna DS

Citroën DS 19 został zaprezentowany w październiku 1955 roku na Salonie Samochodowym w Paryżu i w jednej chwili zadziwił świat: samochód tak nowoczesny, że wyprzedził wszystkie inne o „dwadzieścia lat”! Premiera miała miejsce (rocznikowo) 70 lat temu, a dokładnie 50 lat temu z linii produkcyjnej zjechał ostatni egzemplarz, DS 23 Pallas.

Pod koniec 1955 roku, w ciągu zaledwie dwóch miesięcy od premiery na targach, pierwsze Citroëny DS zaczęły opuszczać paryski kompleks przemysłowy Citroëna, gdzie cała fabryka Javel została zmodyfikowana pod kątem produkcji nowego samochodu. Na miejscu powstawały silnik, odlewy żeliwne i aluminiowe, elementy do produkcji żywica na dach, tapicerka, w której zastosowano nową gąbkę o nazwie Dunlopillo (od Dunlopa, nazwy producenta plus Pillow, poduszka w języku angielskim), która w całości pokryła siedzenia i kokpit, stal i aluminium w nadwoziu, guma, rury i osłony przeciwpyłowe, prawie cały DS19 był produkowany w sercu Paryża.

Niezwykłe zakrzywione szyby produkowane przez Saint-Gobain przy użyciu nowych technologii przybyły z zewnątrz (panoramiczne szyby przednie w jednym kawałku nigdy dotąd nie były widziane w Europie), niektóre elementy elektryczne, takie jak dynama i rozruszniki (produkowane przez SEV lub Paris-Rhône) i oczywiście opony, dostarczane przez Michelin, produkowano w Clermont-Ferrand.

Paryska fabryka zaczynała nieśmiało, od kilkuset sztuk miesięcznie, z biegiem lat stopniowo przyspieszając produkcję, aż osiągnęła blisko sto tysięcy DS rocznie, korzystając jednak także z innych fabryk zlokalizowanych zarówno we Francji, jak i w innych rejonach Europy oraz świata: DS był montowany w Republice Południowej Afryki, Wielkiej Brytanii, Belgii, a nawet Australii. Niektóre samochody były montowane w Jugosławii, inne w Argentynie i Meksyku.

Z biegiem lat nawet produkcja poszczególnych części uległa decentralizacji, jak w przypadku części gumowych, których produkcję przeniesiono do Bretanii do zakładu Rennes-La Janais (tego samego, który powstał w celu produkcji AMI6), odlewni w Metz i wytwarzania innych komponentów w fabrykach przejętych przez Citroëna, jak np. dawna fabryka Simki w Poissy na przedmieściach Paryża.

W 1970 roku producent nabył ogromną działkę w pobliżu lotniska Le Bourget, w gminie Aulnay-sous-Bois ma północny wschód od Paryża, aby zbudować duży ośrodek przemysłowy, który w ciągu dekady zastąpił wchłonięty przez tkankę miejską obiekt przy Quai de Javel nad Sekwaną w Paryżu w związku z rozbudową miasta. Linię montażową mniej wyrafinowanego DS przeniesiono do Aulnay i uruchomiono w 1973 roku, podczas gdy bardziej złożone wersje pozostały w Javel do 24. kwietnia 1975 roku, kiedy z taśmy produkcyjnej zjechał ostatni Citroën DS 23 Pallas, z elektronicznym wtryskiem paliwa.

Ale to nie był taki całkowity koniec modelu. Produkcja DS Break była bowiem kontynuowana w Aulnay jeszcze przez kolejny rok ze względu na duże zapotrzebowanie na ten konkretny model, który został również bardzo doceniony w wersji ambulans oraz ze względu na szybką dostawę ciężkich i delikatnych towarów.

Krzysztof Gregorczyk; zdjęcia: Citroën, Wikipedia