Z okazji stulecia Citroëna siedmiu światowej sławy fotografików zaprezentuje sto zdjęć pod hasłem „THE WORLD INSPIRED BY CITROËN” (Świat zainspirowany Citroënem).
Wystawę będzie można oglądać od 9 lipca do 18 sierpnia w paryskiej mennicy (Monnaie de Paris).
Amsterdam, Paryż, Tunis, Mediolan, Nowy Jork, Buenos Aires, Tokio – siedem lokalizacji na świecie, w których siedmiu artystów opowiada o swoim mieście, a bohaterem zdjęć jest Citroën.
Wystawę można zobaczyć bezpłatnie już teraz, przed jej oficjalnym otwarciem, w muzeum online Citroën Origins: http://www.citroenorigins.fr/fr/exposition/inspired-citroen
Stulecie powstania Citroëna jest okazją do pokazania przeszłości, teraźniejszości i przyszłości marki. Z charakterystyczną śmiałością marka daje dziś wolną rękę siedmiu światowej sławy fotografikom z różnych krajów. Zaprezentują 100 zdjęć w ramach wystawy „THE WORLD INSPIRED BY CITROËN” (Świat zainspirowany Citroënem).
„Wystawa »The World Inspired by Citroën« organizowana tego lata w paryskiej mennicy (Monnaie de Paris) zaprasza w podróż różnymi samochodami marki. To owoc pracy siedmiu utalentowanych fotografów z różnych stron świata. Każdy z nich spojrzał okiem artysty na Citroëna w wybranej światowej metropolii – Amsterdamie, Paryżu, Tunisie, Mediolanie, Nowym Jorku, Buenos Aires i Tokio. W rezultacie powstało 100 zdjęć, które są prawdziwą ucztą dla oka i rzucają oryginalne światło na kultowy wymiar Citroëna w świecie! Zapraszamy na wystawę, dzięki której można zrozumieć, dlaczego Citroën nie jest taką marką jak inne!” – Linda Jackson, dyrektor generalna Citroëna.
Niektórzy wyidealizowali samochód, inni wpisali w codzienność albo stworzyli dla niego scenariusz, jeszcze inni umieścili na ulicy lub w studiu, a rezultat jest równie kreatywny jak modele marki prezentowane na zdjęciach! Zdjęcia można zobaczyć już teraz online na stronie muzeum Citroën Origins, w rubryce poświęconej stuleciu marki. Uzupełnieniem bezpłatnej wystawy jest katalog zbiorczy, wydany we współpracy z magazynem IDEAT.
Katalog można kupić za 20 euro online na stronie lifestyle.citroen.com lub na miejscu w czasie trwania wystawy w paryskiej mennicy (Monnaie de Paris) oraz podczas „Zlotu Stulecia” kolekcjonerów i wielbicieli Citroëna organizowanego od 19 do 21 lipca w La Ferté-Vidame, w departamencie Eure-et-Loir. Wydanie dwujęzyczne: francusko-angielskie.
THE WORLD INSPIRED BY CITROËN
Wystawa 9 lipca – 18 sierpnia 2019 r.
Paryska mennica (Monnaie de Paris)
11, Quai de Conti
75006 Paryż
Wstęp bezpłatny
Siedmiu światowej sławy fotografików uwieczniło Citroëna na 100 zdjęciach w siedmiu miastach świata: Amsterdam • Paryż • Tunis • Mediolan • Nowy Jork • Buenos Aires • Tokio
AMSTERDAM, Erwin Olaf
„Dla mnie źródło sukcesu Citroëna tkwi w sylwetce samochodów. Ich styl inspiruje mnie jako Holendra, dla którego skarbem narodowym jest krowa rasy holsztyńskiej”.
Erwin urodził się 2 lipca 1959 r. w Hilversum (Holandia), w środowisku mieszczańskim, „petit bourgeois”, jak sam mawia po francusku, a więc nieszczególnie zainteresowanym sztuką. Początkowo zajmował się fotografią prasową i reklamą. Mając 29 lat zadebiutował serią czarno-białych fotografii „Chessmen”, na których przedstawił dziwne postacie uosabiające figury szachowe. Seria została pokazana w Muzeum Ludwig w Kolonii. Jest w niej wszystko – zamiłowanie artysty do reżyserii, wyrafinowane światło, zmysłowość, walka z przesądami społecznymi… W 1988 roku zdobył pierwszą nagrodę w konkursie Young European Photographers. Kampania dla marki Diesel przyniosła artyście w 1999 r. Srebrnego Lwa na Międzynarodowym Festiwalu Reklamy w Cannes. Erwin pokazał w niej parę osiemdziesięciolatków… niepoprawnych politycznie. Po raz drugi otrzymał tę nagrodę w 2001 roku za kampanię dla Heinekena, w której butelkę i otwieracz przedstawił jako bohaterów czarnego kryminału. W tym samym roku w seriach „Paradise”, „The Club” i „The Portraits” pokazał świat cyrku jako miejsce zabawy i rozpusty, wykonując ściśnięte, przerażające portrety klaunów, zdradzające ich smutek i samotność. Wprowadził do swoich prac, początkowo czarno-białych, kolor, a potem obróbkę cyfrową. W 2003 r. Erwin stracił ojca. Przeżywając żałobę, stworzył serię „Separation”, z matką i dzieckiem w lodowatej i pozbawionej miłości scenerii. W 2006 r. otrzymał nagrodę dla holenderskiego artysty roku, przyznawaną przez magazyn Kunstbeeld. W 2007 r. stworzył trylogię „Hope, Grief, Rain” nawiązującą do zamkniętego świata Hoppera, utrzymaną w estetyce amerykańskiej lat pięćdziesiątych, ale z nutką flamandzkiego światła. W 2008 r. otrzymał nagrodę amerykańskiej fundacji Lucie za osiągnięcia w dziedzinie reklamy. W kolejnych, osobistych seriach umocnił swój styl i zastanawiał się nad różnicami klasowymi, płcią, rasą, pięknem…, podkreślając zarazem znaczenie tajemnicy. Sceneria, kolory, światło i portrety przywodzą na myśl obrazy Vermeera. W istocie w 2011 r. otrzymał nagrodę im. Johannesa Vermeera za całokształt twórczości. W 2013 r. La Sucrière w Lyonie poświęciło mu wystawę, na której zaprezentowano m. in. słynną serię „Berlin”. Został wybrany spośród dwunastu artystów, by zaprojektować niderlandzkie euro, które weszło do obiegu w 2014 roku. Z okazji sześćdziesiątych urodzin, które przypadają w 2019 roku, organizuje wiele wystaw, m.in. w lecie wystawę w Rijksmuseum w Amsterdamie, nawiązującą do niektórych dzieł zainspirowanych twórczością Rembrandta, Vermeera czy Breitera.
PARYŻ, Sonia Sieff
„To historia małego samochodu z ludzkim sercem…”
Sonia Sieff jest fotografką i reżyserką. Jej artystyczne powołanie ujawniło się, gdy podróżowała mając 17 lat. Najpierw zawód poznawała na planie filmowym, u boku renomowanych operatorów, a później zainteresowała się modą. Jej styl charakteryzuje doskonała gra światłem, a także obsesja na punkcie osobowości i ciała. Wyraża ją w aktach i portretach. W ostatnich latach współpracuje z różnymi magazynami francuskimi i zagranicznymi (The Telegraph, Vanity Fair, Harper’s Bazaar, włoska edycja Vogue’a…), ale także poświęca czas na własne projekty i wystawy. W 2017 r. w wydawnictwie Rizzoli ukazała się pierwsza książka artystki. Obecnie pracuje nad swoim pierwszym filmem dokumentalnym poświęconym ojcu, a także nad filmem krótkometrażowym o świecie mody i przygotowuje kolejne książki fotograficzne.
TUNIS, Mouna Karray
„Siedząc w autobusach, które przemierzają ruchliwe miasto, wypatruję wśród przechodniów znajomej sylwetki Citroënów z Tunisu”.
Mouna Karray urodziła się w 1970 r. w Safakisie w Tunezji. Najpierw studiowała sztukę i kulturę w Tunisie, po czym przeniosła się do Tokio, gdzie w 2002 r. uzyskała tytuł magistra fotografii Tokyo Polytechnic University. Dziś mieszka i pracuje w Paryżu i Tunisie. Mouna Karray konfrontuje tematykę społeczno-polityczną z własnym doświadczeniem, badając proces kształtowania się tożsamości i pamięci. Jej prace są obecnie wystawiane w muzeum Zeitz MOCAA w Kapsztadzie w RPA. Prezentowano je też w muzeum MACAAL w Marrakeszu, w Smithsonian National Museum of African Art w Waszyngtonie, w MMK we Frankfurcie, w MAXXI w Rzymie i w muzeum Quai Branly – Jacques Chirac w Paryżu. Uczestniczyła także w kilku biennale, w tym w biennale fotografików ze współczesnego świata arabskiego w IMA w Paryżu, w biennale w Dakarze (Dak’Art) i w Spotkaniach Fotograficznych w Bamako.
MEDIOLAN, Delfino Sisto Legnani
„Dorastałem w Mediolanie. Moja matka do 2000 roku jeździła 2 CV, mój ojciec DS, a potem BX GTI. Mieliśmy też nieśmiertelnego Méhari, którym wyruszaliśmy nad morze. Oto hołd dla mojego miasta w formie zdjęć robionych z okna Citroëna”.
Po uzyskaniu dyplomu architekta na Politechnice w Mediolanie, zaczynał jako asystent fotografa Ramaka Fazela. Jednocześnie pracował na własny rachunek dla niezależnych magazynów branżowych oraz dzienników, takich jak Domus, Abitare, Elle Decor, Vogue, Icon, Apartamento, Mousse Magazine, Wallpaper, Rivista Studio, Living, La Repubblica czy Corriere Della Sera. W 2015 r. założył z Markiem Cappellettim studio fotograficzne DSL Studio, nastawione głównie na pracownie architektoniczne, artystów, instytucje i marki, takie jak OMA, Aires Mateus Arquitectos, Thomas Demand, Fondazione Prada, Flos, Akademia Architektury w Mendrisio czy MAXXI. Jego prace obejmujące reportaż oraz zdjęcia architektury i martwej natury, otrzymały nagrody i były prezentowane w muzeach i instytucjach, takich jak biennale weneckie, Victoria&Albert Museum w Londynie, Triennale w Mediolanie, Design Museum w Londynie, jak również w wielu galeriach i na wystawach. W 2016 roku z Davidem Giannellą i Giovanną Silvą założył MEGA. Jest to miejsce, w którym można realizować i eksponować wyjątkowe, trudne do przeprowadzenia gdzie indziej projekty z rozmaitych dziedzin, traktując na równi sztukę, architekturę, design, muzykę, fotografię, działalność edytorską i film, jako nierozłączne aspekty współczesnej panoramy kulturalnej.
NOWY JORK, Formento + Formento
„Aparat fotograficzny powinien być traktowany jak wektor wyobraźni. W przypadku serii Citroëna, chcieliśmy stworzyć atmosferę i fotografie, które nigdy nie powstałyby bez inwencji artysty”.
Formento + Formento słyną z romantycznych, eleganckich fotografii, w których zgłębiają takie tematy jak miłość, utrata, nostalgia i znaczenie pamięci. Sięgają po inscenizację i nasycone barwy, a tajemnicza zmysłowość ich stylu świadczy o fascynacji fikcją i rzeczywistością, jak również atmosferą i kompozycjami, w których kluczową rolę odgrywa miejsce. Niezależnie, czy kręcą w Stanach Zjednoczonych, w Europie, na Kubie, w Meksyku, w Indiach, w Japonii, ich wielką pasją jest fotografia i kino. Pod nazwą Formento + Formento kryje się Richeille Formento, która zajmuje się stylem i kierownictwem artystycznym oraz BJ Formento, który pracuje nad światłem i wykonuje zdjęcia. Ich obrazy to wspólny portret, wymiana, w której indywidualność artystów zaciera się, wzajemnie się przenikając. Razem wchłaniają atmosferę danego miejsca, tworząc fotografie filmowe, czerpiąc z odniesień do przeszłości, a jednocześnie pozostają współcześni i oryginalni. Po podróży do Japonii w 2008 r. pracują nad nową serią 36 widoków góry Fuji. Skupiając się na dziele artysty Hokusai, zastanawiają się nad znaczeniem góry, do której Japończycy są bardzo przywiązani. Artystów reprezentuje kilka galerii, które organizują wystawy na całym świecie, przyciągając publiczność i pasjonatów. We wrześniu 2013 roku ukazała się pierwsza książka artystyczna duetu pod nazwą „Circumstance”, nakładem YK Editions. Towarzyszył jej krótki film dokumentalny na temat pracy artystów, zaprezentowany w Paryżu. W 2015 r. wydali kolejną książkę „Cinematic Chronicles”.
BUENOS AIRES, Marcos López
„Ta praca pozwoliła mi wrócić do czasów dzieciństwa. Pamiętam drążek zmiany biegów pod kierownicą i odgłosy wydawane przez 3 CV mojego ojca w czasie rodzinnych podróży… Połączyłem to wszystko z argentyńską tożsamością narodową – Gardelem, Evitą, tangiem, piłką nożną…”.
Marcos López jest uznawany w Ameryce Łacińskiej za jednego z najważniejszych fotografików i artystów plastyków. Jego zdjęcia są jak spektakle teatralne, w których jest reżyserem. Inspiruje się kinem, malarstwem i klasycznym filmem dokumentalnym. Urodził się w 1958 r. w Santa Fe. Pierwsze zdjęcia zrobił w 1978 r. W 1982 roku otrzymał stypendium argentyńskiego Narodowego Funduszu Sztuki (Fondo Nacional de las Artes (FNA)) i przeprowadził się do Buenos Aires. Brał udział w zbiorowych projektach fotografików i artystów z innych dziedzin. Współpracuje w szczególności z niezależnymi mediami, takimi jak Expreso Imaginario i El Porteño. W 1989 roku był członkiem pierwszego rocznika stypendystów zagranicznych Międzynarodowej Szkoły Filmowej i Telewizyjnej na Kubie, założonej z inicjatywy Gabriela Garcíi Márqueza. Na całym świecie prowadzi warsztaty i wykłady na temat powstawania własnych prac. Opublikował wiele książek, m. in. Retratos, Pop Latino i El Jugador. Jego zdjęcia były prezentowane w wielu muzeach, w szczególności w Argentynie, w Stanach Zjednoczonych, w Hiszpanii, na Kubie i w Wenezueli.
TOKIO, Yoshiyuki Okuyama
„Citroëny, zabytkowe czy nowe, wyróżniają się w Tokio. Oglądałem miasto z mojego Citroëna, uwieczniając te chwile. Ten samochód był dla mnie jak ojciec, najlepszy przyjaciel, czy dziewczyna… nigdy mi się nie znudzi”.
Yoshiyuki Okuyama urodził się w 1991 r. w Tokio. Na początku nagrywał filmy na potrzeby kina i filmy animowane. Następnie szybko zainteresował się fotografią. Uchwycenie rzeczywistości jest dla niego prostym sposobem dla pozostawienia pola wyobraźni, aby każdy mógł zobaczyć to, co chce. Ciągle szukając nowości, czerpie inspirację głównie z nowych spotkań oraz emocji i wrażeń, które w nim wywołują. Odkrycie prac niemieckiego designera Dietera Ramsa zmieniło jego sposób postrzegania fotografii i zachęciło do wykroczenia poza jej granice. W 2011 r. otrzymał Excellence Award 34 edycji New Cosmos of Photography. W 2016 r. został laureatem 47 edycji Kodansha Publishing Culture Awards w dziedzinie fotografii. W ostatnich latach Yoshiyuki Okuyama skupił się na tworzeniu filmów, a jego prace coraz częściej realizowane są w ramach projektów międzynarodowych w Azji i w Europie. Na przykład we współpracy z marką Hermès nakręcił w Tokio film, który promuje jedwabną wstążkę Twillon.
źródło: Citroën Polska
Najnowsze komentarze