Renault w swojej historii produkowało nie tylko samochody, ale i uzbrojenie. I to właśnie francuski koncern jako pierwszy na świecie zaproponował konstrukcję czołgu, która obowiązuje – z małymi wyjątkami – do dzisiaj. Pancerny kadłub, w którym kierowca siedzi z przodu, za nim znajduje się obrotowa wieża z brojeniem a na końcu silnik. Czołg ten brał udział w zwycięskiej Bitwie Warszawskiej, której setna rocznica przypada 15 sierpnia.
Autorem projektu czołgu był sam Louis Renault. Opracował on ogólny plan całego pojazdu i ustalił specyfikację. Zakładała ona, że masa czołgu nie może przekroczyć siedmiu ton, co wynikało z możliwości silników – były zbyt słabe, by poradzić sobie z wielką pancerną masą. Najzdolniejszy projektant przemysłowy Renault, Rodolphe Ernst-Metzmaier, opracował szczegółowe plany wykonania FT. Charles-Edmond Serre, wieloletni współpracownik Louisa Renault, zorganizował i nadzorował masową produkcję nowego czołgu.
Czołg miał wiele ciekawych innowacji, przy opracowywaniu których przydało się doświadczenie Renault w konstruowaniu pojazdów.
- Kierowca siedział z przodu i wchodził przed szeroko otwierane drzwiczki, składające się z trzech części (jedna otwierana do góry, dwie na boki), które były jednocześnie płytą pancerną, osłaniającą czołg z przodu,
- Dowódca a jednocześnie strzelec był zlokalizowany za nim, mając do dyspozycji obrotową wieżyczkę z uzbrojeniem, początkowo z karabinem maszynowym, później montowano tam niewielkie działko ,
- Gąsienice FT były automatycznie napinane, aby zapobiec ich rozpięciu, a zaokrąglony przód ułatwiał pokonywanie rowów,
- Silnik został zaprojektowany do normalnej pracy pod każdym nachyleniem, Renault FT mógł pokonywać bardzo strome wzniesienia bez utraty mocy,
- Skuteczną wentylację wewnętrzną zapewniał wentylator chłodnicy silnika, który wciągał powietrze przez przedni przedział załogi czołgu i wypychał je przez tylną komorę silnika,
- Z tyłu wieży znajdowały się drugie odchylane drzwiczki, które służyły do awaryjnego opuszczania pojazdu,
- Większość płyt pancernych była nachylona pod pewnym kątem, co utrudniało ich przebicie pociskiem.
Prototyp stale udoskonalano. Czołg wszedł do produkcji w 1917 roku a do końca wojny wyprodukowano 2697 szt. Połowa wszystkich wyprodukowanych czołgów była wyprodukowana w zakładach Renault w miejscowości Boulogne-Billancourt. Co ciekawe, Louis Renault zgodził się na przekazanie praw do produkcji czołgu także innym zakładom we Francji.
Czołg Renault FT okazał się najlepiej zaprojektowanym czołgiem bojowym całej wojny, niezawodnym, ekonomicznym i przystosowanym do masowej produkcji przemysłowej. Odegrał główną rolę w ofensywach w 1918 roku, kiedy to otrzymał nazwę „Victory Tank” (zwycięski czołg). Po zakończeniu I wojny światowej czołgi Renault FT były eksportowane do wielu krajów, w tym do Belgii, Brazylii, Czechosłowacji, Estonii, Finlandii, Iranu, Japonii, Litwy, Holandii, Polski, Rumunii, Hiszpanii, Szwajcarii, Turcji i Jugosławii. Stanowiły uzbrojenie jednostek pancernych przez wiele lat.
W 1919 roku we Francji, w ramach Armii Polskiej gen. Hallera, utworzono 1. Pułk Czołgów, wyposażony w 120 szt. Renault FT. W sierpniu 1920 r. czołgi Renault wzięły udział w Bitwie Warszawskiej. Wykorzystano je m.in. w czasie zaciętych walk o Radzymin, ataku na Mińsk Mazowiecki oraz Mławę.
Czołgi Renault FT17 wzięły też udział w walkach w czasie II Wojny Światowej. Wtedy były już jednak przestarzałe i były wykorzystywane m.in. jako wzmocnienie pociągów pancernych lub stacjonarne punkty ogniowe.
Dzisiaj jeden czołg FT17 można oglądać w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Na świecie zachowało się około 40 egzemplarzy.
Galeria
