Jesienią 1993 podczas Salonu Samochodowego we Frankfurcie Opel zaprezentował model Combo B. Troszkę się więc spóźniliśmy z odnotowaniem tej rocznicy, ale ważne, że zdążyliśmy jeszcze we właściwym roku ;-)
Opel Combo B powstał na tej samej płycie podłogowej, co zaprezentowana kilka miesięcy wcześniej (targi w Genewie) Corsa B. Nowy model niedużego dostawczaka zastąpił samochód wywodzący się jeszcze z Opla Kadetta. Mimo że bazował na mniejszym samochodzie, Opel Combo B zapewniał nie tylko większy komfort, ale także większe bezpieczeństwo i większą przestrzeń ładunkową niż poprzedni model, co czyniło go idealnym pojazdem roboczym do działalności komercyjnej i małych firm.
Nowy Opel Combo-B wszedł do segmentu rynku, który w tamtym czasie stanowił ponad 20% z prawie 120.000 pojazdów tworzących cały włoski rynek lekkich samochodów dostawczych. Klientami kupującymi auta z tego segmentu byli przede wszystkim rzemieślnicy, właściciele małych firm i menadżerowie dużych flot firmowych, którzy oczekiwali od tych lekkich samochodów dostawczych nie tylko niskich kosztów eksploatacji, dużej ładowności i dużej ładowności, ale także typowo „osobowych” właściwości użytkowania.
Komfort i bezpieczeństwo samochodu
Z powodu tych oczekiwań Opel Combo B, oprócz przejęcia deski rozdzielczej i pozycji za kierownicą nowego Opla Corsy B, został zaprojektowany tak, aby zapewnić dwóm pasażerom poziom komfortu, funkcjonalności i bezpieczeństwa niespotykany wcześniej w pojazdach tego typu. Wygodne siedzenia pokryte tkaniną zapewniały na przykład wyjątkowe podparcie boczne, a jednocześnie, dzięki systemowi regulacji w różnych pozycjach, gwarantowały bezpieczną i spokojną jazdę. W szczególności fotel kierowcy miał również regulowaną wysokość. Opel Combo B był także jedynym wówczas autem tego typu wyposażonym w standardzie w system recyrkulacji powietrza i filtr przeciwpyłkowy.
Kolejną osobliwością była obecność tego samego zintegrowanego systemu bezpieczeństwa, jaki zastosowano w osobowych samochodach Opla. Napinacze pasów bezpieczeństwa z mocowaniami do ram siedzeń, podwójne boczne listwy zabezpieczające w drzwiach, siedzenia z listwami antypoślizgowymi, zagłówki i mocowania pasów bezpieczeństwa z regulacją wysokości były częścią standardowego wyposażenia nowego Opla Combo B.
Składana kolumna kierownicy posiadała 2 teleskopowe wałki połączone parą przegubów uniwersalnych, aby ograniczyć wnikanie kierownicy do kabiny w razie zderzenia, a tym samym zwiększyć ochronę pasażerów. Przednie zawieszenie, zderzaki i błotniki Opla Combo B zostały zaprojektowane tak, aby w przypadku zderzenia czołowego rozkładały siły uderzenia za pośrednictwem wzmocnionej linii pasa, tunelu centralnego, progów bocznych i drzwi.
Duże możliwości transportowe we wszystkich wersjach
Ładowność Opla Combo B wahała się od 500 kg w wersji 1.7 D do 540 kg w wersji z silnikiem 1.200 cm³ (przy mniej więcej 1.100 kg masy własnej). Dzięki kubaturze przestrzeni ładunkowej wynoszącej 3,13 m³ Opel Combo B był liderem w swojej klasie: na pierwszy rzut oka nikt nie mógł sobie wyobrazić, że pojazd o tak kompaktowych gabarytach (długość 423 cm, szerokość 169 cm, wysokość 184 cm, rozstaw osi 248 cm) może przewozić „europalety”. Wymiary użytkowe podłogi ładunkowej mówiły jasno: długość 1.807 mm, szerokość 1.130 mm (między nadkolami), wysokość 1.148 mm (przy tylnej szybie).
Przestrzeń ładunkowa była oświetlona, częściowo wyłożona i wyposażona w specjalne haki, które umożliwiały przymocowanie ładunku do podłogi. Drzwi można było otwierać pod kątem 90° lub 180°, aby zapewnić optymalny dostęp do tyłu.
Specjalny bagażnik dachowy pozwalał na przewiezienie na dachu ładunku o masie do 100 kg. Żaden inny konkurencyjny model nie był w stanie zrobić tego samego.
Oryginalny „boks dachowy” nad kabiną kierowcy, dostępny od strony przestrzeni ładunkowej, był unikalnym rozwiązaniem w tym segmencie rynku i oferował znaczną przestrzeń do transportu długich przedmiotów lub przechowywania dodatkowego towaru, materiałów i narzędzi specjalnych.
Ekonomiczna i niezawodna mechanika
Opel Combo B był dostępny z dwoma różnymi silnikami z elektronicznym wtryskiem jednopunktowym – 1.2 o mocy 45 KM (33 kW) i 1,4 o mocy 60 KM (44 kW), oraz 60-konnego diesla 1.7, które umożliwiały szybkie i łatwe poruszanie się w ruchu miejskim, nawet przy pełnym obciążeniu. Silniki benzynowe posiadały głowice o przepływie krzyżowym ze stycznymi otworami wirowymi, które powodowały szybki ruch obrotowy mieszanki benzynowo-powietrznej wprowadzanej do komór spalania. Nowy silnik wysokoprężny 1.7 miał aluminiową głowicę cylindrów o przepływie krzyżowym, zawierającą wałek rozrządu działający bezpośrednio na zawory, komorę wstępną zapewniającą wysoką turbulencję i wtrysk pośredni.
Przez pewien czas gamę jednostek napędowych uzupełniały jeszcze silniki 1.4 o mocach 82 KM i 90 KM.
Wielki sukces na europejskim poziomie
Sprzedając około 270.000 egzemplarzy w ciągu ośmiu lat, od 1993 do 2001 roku, Opel Combo B stał się jednym z najpopularniejszych pojazdów w swojej kategorii w Europie.
Był produkowany w Portugalii, głównie na rynki europejskie, ale eksportowano go także do Australii i Nowej Zelandii (pod marką Holden), Chile (pod marką Chevrolet) i do Chin (jako Shanghai GH Sabie).
Sprawdź aktualną ofertę na dostawcze samochody Opla w Polsce
oprac. Krzysztof Gregorczyk; zdjęcia: Opel / Stellantis
Najnowsze komentarze