Przy okazji prezentacji marki SERA wspomniałem o montażu kilkunastu egzemplarzy jej aut w byłej fabryce marki Motobloc. W związku z tym warto więc chyba napisać kilka słów o tym producencie działającym w ciągu pierwszych trzech dekad XX wieku.
Motobloc był następcą marki Schaudel (stworzonej przez Charlesa Schaudela i jego siostrzeńca Emile’a Dombreta). Obie działały w Bordeaux. Schaudel, który powstał jeszcze w końcówce XIX wieku (1895), jest uznawany za pierwszego producenta, który umieścił silnik, skrzynię biegów i sprzęgło w jednej obudowie.
Markę Motobloc stworzył Emile Dombret, posiadacz patentów na monoblok silnika i skrzyni, który poróżnił się z Schaudelem w 1901 roku. Nowa firma była kontynuatorką jego rozwiązań od czerwca 1902 roku, kiedy to zarejestrowano spółkę o nazwie Societe Anonyme des automobiles Motobloc. Nazwa marki nawiązuje bezpośrednio do konstrukcji zespołu napędowego. Firma przez cały okres działalności mieściła się pod adresem 88 – 134 Rue des Vivants w Bordeaux. To blisko centrum tego miasta. Dziś obiekty fabryki już nie istnieją.
Jak to było wówczas normalne, marka brała udział w wyścigach automobilowych, by zyskać popularność i dowieść swojej solidności. Trzy egzemplarze zostały zgłoszone do udziału w wyścigu Paryż-Madryt w maju 1903 roku. Wszystkie trzy dotarły do mety, choć na dość odległych pozycjach. Najlepszy uzyskał 63. wynik, z niespełna 4,5-godzinną stratą do zwycięzcy (Fernand Gabriel w Morsie Z). Kolejny zajął miejsce 79. (+5h43), a trzeci 96. (+8h55). Metę osiągnęło 99 pojazdów na 175, które wystartowały.
W latach 1907 i 1908 automobile marki brały udział w Grand Prix Francji. Za każdym razem startowały po trzy automobile. W 1907 roku zmagania ukończył tylko jeden z nich, na miejscu 11. Startowało 37 zawodników. Rok później na liście startowej było 49 automobili, zmagania ukończyło 23, w tym dwa Motobloki – na miejscach 13. i 14.
W 1908 roku Motobloc wystartował też w wyścigu z Nowego Jorku do Paryża, ale załoga musiała się wycofać, bo… jeszcze w Stanach skończyły się jej pieniądze. Niektóre źródła mówią też dodatkowo o awarii pojazdu.
Motobloc był ceniony przez klientów. Dobra reputacja sprawiła, że automobile tej marki były eksportowane do kilku krajów, głównie do Wielkiej Brytanii.
W 1909 roku marka opracowała silnik sześciocylindrowy, wciąż łączący w jednej obudowie cały zespół napędowy.
W 1910 roku Motobloc, oparty na wspólnym podwoziu, oprócz nadwozi typu torpedo i limuzyn, oferował samochód turystyczny, dostawczy i dwa samochody ciężarowe 2 T i 2,5 T. Gama była dość szeroka, gdy marka osiągnęła szczyt swojego rozwoju i sprzedaży w 1913 roku. Pierwsza wojna światowa zmusiła Emile’a Dombreta do zawieszenia produkcji, aby poświęcić warsztaty produkcji wojskowej.
Pod koniec wojny Dombret opuścił firmę. Po zakończeniu konfliktu zbrojnego marka nie dostosował swoich metod produkcji do produkcji masowej, jak zrobił to na przykład André Citroën, w efekcie więc przestał się rozwijać. W tym czasie bowiem wytwarzanie aut na coraz popularniejszej w przemyśle linii produkcyjnej pozwalało na znaczące obniżenie kosztów i zdobywanie wielu klientów.
W latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku fabryka oferowała szeroką gamę pojazdów cenionych za osiągi i niezawodność. W roku 1928 marka wprowadziła niezależne przednie zawieszenie. Pomimo dobrej reklamy i renomy co do niezawodności, producent zmierzał ku nieubłaganemu upadkowi, który nastąpił w 1933 roku (niektóre źródła mówią o roku 1931).
Motobloc został wchłonięty w konglomerat sześciu producentów o nazwie Société Générale Aéronautique. Pod marką Motobloc pojawiały się jeszcze motorowery, ale ta produkcja została zakończona w 1961 roku ponownym ogłoszeniem upadłości.
Pięćdziesiąt lat później prawa do marki kupił młody człowiek z Bordeaux, zakochany w motocyklach i rowerach. Znalazł grupę miłośników samochodów i motocykli. Powstało stowarzyszenie Association Motobloc, które zbiera dokumenty historyczne, poszukuje zachowanych pojazdów, stara się je restaurować. Na przykład Motobloc S4, automobil z 1932 roku (co potwierdzałoby datę pierwszego upadku jednak na rok 1933), jest odnawiany przy wsparciu Klubu Patronów Dziedzictwa Gironde oraz Fondation du Patrimoine (Fundacji Dziedzictwa).
W międzyczasie (w styczniu 2015 roku) ukazała się jedyna książka poświęcona marce. Ma tytuł „Automobiles Motobloc, La marque Bordelaise”. Można ją zamówić w cenie 28 euro (+10 euro koszty wysyłki).
Trochę informacji na temat automobili Motobloc znajdziecie na stronie https://www.motobloc.since1994.org.uk. Sporo zdjęć pojawia się też na facebookowych profilach fanów marki https://www.facebook.com/motobloc oraz https://www.facebook.com/motobloc1902.
Zobacz inne artykuły z cyklu Nieznane, niszowe, zapomniane – poznajemy francuskie samochody
Krzysztof Gregorczyk
zdjęcia: Wikipedia, https://www.motobloc.since1994.org.uk oraz https://www.veterancarrun.com
Najnowsze komentarze