W tym roku minie 40 lat od chwili, kiedy zaprezentowano Opla Kadetta E. Model ten zdobył tytuł Samochodu Roku 1985 i – co nie zawsze idzie w parze – odniósł duży sukces komercyjny, który zawdzięczał temu, że posiadał też wersję kombi – wówczas był to niemalże standard w segmencie C. W samych tylko Włoszech od jesieni 1984 do wiosny 1992 sprzedano 283.184 egzemplarze Kadetta E.
Kiedy w sierpniu 1984 roku zaprezentowano Opla Kadetta E, piątą powojenną generację Kadetta. opierał się on bardziej na poprzednim modelu, niż sugerowałoby to nowe nadwozie w kształcie klina, nieco w kształcie łzy. Zaokrąglone krawędzie, zintegrowane zderzaki i brak rynienek dachowych były jedynie widocznym i aktualnym tłumaczeniem idei, którą Opel wprowadził pięć lat wcześniej wraz z Kadetem D: aerodynamiczne nadwozie, przestronne wnętrze, nowoczesne silniki i napęd na przednie koła były cechami nowoczesnego auta przełomu lat 70 i 80. XX wieku.
Aby lepiej konkurować z bezpośrednimi rywalami, oprócz przygotowania nowej, wyczynowej wersji GSi, która osiągała prędkość 203 km/h, Opel chciał zwiększyć przewagę, jaką już miał Kadett pod względem komfortu na pokładzie, bez istotnej zmiany wymiarów zewnętrznych. Dokładnie tak samo długi jak jego poprzednik, nowy Opel Kadett E był zaledwie o 2 centymetry szerszy. Można było jednak liczyć na bagażnik o pojemności 390 litrów, który po złożeniu tylnej kanapy sięgał nawet jednego metra sześciennego.
Aby określić najlepszy kształt aerodynamiczny, inżynierowie Opla spędzili 1.200 godzin w tunelach aerodynamicznych, ale efekt końcowy był godny ich wysiłków: współczynnik oporu powietrza (Cd) Opla Kadetta E wynosił 0,32, a w przypadku usportowionej wersji GSi spadł nawet do 0,30. Wynik uzyskany w wersji kombi również był więcej niż zadowalający (0,35).
Na początek 9 wersji
Początkowo nowy Opel Kadett E (i jego angielska „siostra” Vauxhall Astra) był produkowany tylko z dwoma typami nadwozia: hatchback i kombi. Niemniej jednak, łącząc trzy różne silniki (1.200 o mocy 55 KM, 1.300 o mocy 75 KM i 1.600 Diesel o mocy 55 KM) i taką samą liczbę poziomów wyposażenia, możliwe było natychmiastowe zaoferowanie klientom 9 różnych wersji (4 sedany i 5 kombi).
Silniki nie różniły się zasadniczo od silników zastosowanych w poprzedniej wersji, czyli Oplu Kadetcie D. W rzeczywistości była to najnowsza generacja motorów Opla z pojedynczym wałkiem rozrządu i z żeliwnym blokiem oraz głowicą ze stopu lekkiego oraz wałem korbowym na 5 wspornikach. Na rynek włoski wybrano najmocniejsze wersje, do których wkrótce potem dodano sportowe GSi z silnikiem 1.800 (18 SE) z wtryskiem o mocy 115 KM (85 kW).
Konfiguracja mechaniczna była taka sama jak w poprzedniej serii (silnik ułożony poprzecznie, napęd na przednie koła) w połączeniu z 5-biegową skrzynią biegów. Zawieszenia przednie były zawsze typu McPherson, ale z wariantem dolnego wahacza z tłoczonej blachy – rozwiązanie to pozwoliło również uniknąć konieczności montażu stabilizatora.
Zawieszenia tylne miały podłużne wahacze uformowane i połączone ze sobą belką, która pełniła jednocześnie funkcję elementu stabilizującego, sprężyny stożkowe i niewspółosiowe amortyzatory.
We wszystkich wersjach układ hamulcowy był mieszany (tarcze z przodu, bębny z tyłu), dzielony i wspomagany. Zastosowanie większych cichych bloków poprawiło lekkość jazdy i komfort. Na osobną dyskusję zasługuje Opel Kadett E Kombi, który wkrótce stał się najbardziej pożądaną wersją całej gamy Opla we Włoszech; dzięki przednim i tylnym stabilizatorom te auta umożliwiały transport ładunków o masie do 595 kg.
Samochód Roku 1985
Opel Kadett E zdobył tytuł Samochodu Roku z 326 punktami wobec 261 punktów modelu który zajął drugie miejsce. Niewiele razy w poprzednich dwudziestu edycjach imprezy można było zaobserwować tak wyraźną przewagę. Przewagę wynikająca nie tylko z liczby przyznanych głosów (64% maksymalnej możliwej liczby głosów), ale także z ich jakości, biorąc pod uwagę, że 27 z 51 członków jury z 16 krajów europejskich umieściło Opla Kadetta E na pierwszym miejscu na szczycie ich preferencji.
„Nowy Opel Kadett” – skomentował holenderski dziennikarz i juror Fred Van der Vlug – „to najlepsza koncepcja, jaką kiedykolwiek wprowadziła firma Opel, samochód charakteryzujący się dobrymi osiągami, doskonałym prowadzeniem i łatwością tegoż prowadzenia, a ponadto pierwszorzędną aerodynamiką, która dodaje dodatkowego wymiaru dla komfortu i oszczędności. Jest to także bez wątpienia niezawodny samochód”.
Sportowy, z katalizatorem, 4-drzwiowy
Już w 1985 roku wprowadzono sportową wersję GSi Opla Kadetta E, rozpoznawalną po cienkiej osłonie chłodnicy, pośrodku której wyróżniało się logo GSi, spojlerze na tylnej klapie, paskach dodanych po bokach oraz przednim i tylnym zderzaku-spoilerze. W rezultacie uzyskano współczynnik oporu powietrza należący do najlepszych w swojej klasie (Cx 0,30), a samochód był w stanie rozpędzić się do 203 km/h. Opla Kadetta E 1.8 GSi wyposażono także w chłodnicę oleju, 5-stopniową skrzynię biegów, wentylowane hamulce tarczowe z przodu, amortyzatory gazowe oraz tylny stabilizator.
Silnik 1800 otworzył drzwi do coraz szerszej obecności wtrysku paliwa w Oplu Kadetcie, a w konsekwencji do zastosowania katalizatora we wszystkich wersjach gamy. Już w kwietniu 1985 roku Opel zaprezentował Kadetta E wyposażonego w nowy silnik typu C 13 N z centralnym wtryskiem Multec (skrót od Multiple Technology) i trójdrożnym katalizatorem, dzięki czemu Opel Kadett E stał się jednym z pierwszych samochodów w swojej kategorii wyposażonym standardowo w katalizator. Wskazywało to drogę, którą niemiecka firma zamierzała – jako jedna z pierwszych w Europie – podążać.
Pod koniec roku Opel zaprezentował także trzydrzwiową/czterodrzwiową wersję nadwozia Opla Kadetta E (Vauxhall Belmont w Wielkiej Brytanii), która została wprowadzona na rynek we Włoszech pod znaczącym hasłem „Och, słodkie stil novo. Rodzi się nowy sedan”. W słonecznej Italii ceny zaczynały się od 12.742.000 lirów.
Nowe wersje sportowe
Na początku 1987 roku Opel zaprezentował nową wersję Kadetta E GSi wyposażoną w większy silnik – 4-cylindrowy motor o pojemności 2.0 z wtryskiem. Nowy silnik o pojemności 1.998 cm³ (typ 20 SEH) miał idealnie „kwadratowe” wymiary wewnętrzne i wykorzystywał tłoki, korbowody i wał korbowy nowego typu. Inna była także konstrukcja komory spalania.
Wtrysk LE-Jetronic został również zastąpiony przez Bosch Motronic ML 4.1, bardziej wyrafinowany układ elektroniczny, który był również w stanie zarządzać zapłonem. Wszystko to doprowadziło do wzrostu maksymalnej mocy o 15 KM – do 130 KM (96 kW) przy 5.600 obr./min – i maksymalnej prędkości, która wynosiła obecnie 206 km/h. Do Włoch importowano jedynie wersję 3-drzwiową, oferowaną za 18.129.000 lirów.
Wiosną tego samego roku oferta została wzbogacona o oryginalne Cabrio „by Bertone”, zaprojektowane przez Opla we współpracy ze studiem mieszczącym się w Turynie, i produkowane w fabryce Bertone w Grugliasco (Turyn). Duża pałąk przeciwkapotażowy był niewątpliwie najbardziej przyciągającym wzrok elementem Opla Kadetta E Cabrio, a jednocześnie widocznym wyrazem zaangażowania, jakie włoscy i niemieccy projektanci poświęcili bezpieczeństwu.
Z jednej strony obecność tej stalowej konstrukcji przyspawanej do podłogi chroniła pasażerów w przypadku wywrócenia się, z drugiej strony zwiększała wytrzymałość konstrukcji bocznej. Ta swoista klatka bezpieczeństwa stanowiła również idealny górny punkt mocowania pasów bezpieczeństwa. „Dzięki wzmocnieniom zamontowanym na drzwiach i tunelu środkowym oraz podłużnikom na desce rozdzielczej” – wyjaśniał Gunter Zech, ówczesny dyrektor Centrum Bezpieczeństwa Opla, – „możliwe było osiągnięcie poziomu bezpieczeństwa porównywalnego z hatchbackiem. W tych miejscach zespawano elementy, które gwarantują solidność nadwozia nawet bez obecności stalowego dachu”.
Poznaj aktualną gamę samochodów Opla
W poszukiwaniu jeszcze większej mocy, wiosną 1988 roku Opel zaprezentował kolejną ewolucję GSi wyposażoną w 2-litrowy silnik DOHC o mocy 156 KM (115 kW) z aluminiową głowicą i 4 zaworami na cylinder. Oczyszczane sodem zawory wydechowe zapewniające większą odporność na wysokie temperatury, popychacze hydrauliczne i nowy elektroniczny system zarządzania (Bosch Motronic M 2.5) to kolejne innowacje wprowadzone w silniku typu 20 SEH.
Dwa najnowocześniejsze diesle
Poszukiwanie świeższego wizerunku marki nie sprawiło, że Opel zapomniał o swoich tradycyjnych klientach, którym zależało na solidnych, niezawodnych i ekonomicznych w eksploatacji samochodach. Oprócz Kadetta E Cabrio, GSi i coraz modniejszego kombi, pod koniec 1988 roku niemiecka firma zaprezentowała dwa nowe, zaawansowane silniki wysokoprężne, które zastąpiły motor 1.600 Diesel.
Pierwszym, oznaczonym jako TC4 EC1, był kompaktowy turbodiesel z wtryskiem pośrednim i chłodnicą powietrza doładowującego o pojemności skokowej zaledwie 1.488 cm³, który rozwijał moc 72 KM (53 kW), co pozwalało Oplowi Kadettowi osiągać prędkości rzędu 165–170 km/h.
Kilka tygodni później pojawił się silnik typu 17 D, wolnossący motor wysokoprężny stosowany już z powodzeniem w sedanie Opel Vectra. Miał pojemność skokową 1.699 cm³ i rozwijał moc 57 KM (42 kW). Specjalnie zaprojektowany do rozruchu i pracy w niskich temperaturach, został wyposażony w pompę wtryskową Bosch VE 4/9 oraz w pełni automatyczny układ zimnego rozruchu. Elektroniczne urządzenie sterujące pracą biegu jałowego oraz zawór przerywały przepływ oleju napędowego, umożliwiając wyłączenie silnika bez typowej bezwładności charakterystycznej dla ówczesnych diesli.
Cała gama z katalizatorami
Wielka rewolucja rozpoczęła się 24. kwietnia 1989 roku (czyli tylko minimalnie ponad 35 lat temu), kiedy to Opel AG ogłosił, że od tego momentu wszystkie modele niemieckiej firmy będą dostępne także w wersji „katalizowanej”. Decyzja podjęta spontanicznie (tj. bez „ciśnienia” spowodowanego wejściem w życie nowych przepisów), oprócz tego, że wyprzedziła swoją epokę, niewątpliwie stanowiła autentyczny akt wiary w katalizator, który wówczas był jeszcze bardzo rzadko spotykany w większości samochodów produkowanych w Europie.
Z drugiej strony niemiecka firma jedynie przyjęła do wiadomości to, co stało się faktem. Już w 1988 roku 49% wyprodukowanych Opli było wyposażonych w katalizator. Udział ten wzrósł do 65% w 1989 roku i przekroczył 97% w roku następnym.
We Włoszech pierwszy „katalizowany” Opel Kadett trafił do sprzedaży w listopadzie. Był to 4-drzwiowy sedan LS wyposażony w silnik o pojemności 1.6 litra z elektronicznym wtryskiem. Cenę ustalono na 15.999.000 lirów, czyli o 800.000 lirów mniej (!) niż odpowiednia wersja z konwencjonalnym wydechem.
10 milionów egzemplarzy Opla Kadetta
23. października 1989 roku był kolejnym wyjątkowym dniem dla Opla Kadetta: z niemieckiej fabryki w Bochum wypuszczono platynowoszarego Kadetta E 1.6i Station Wagon, który był dziesięciomilionowym Kadettem wyprodukowanym po wojnie. Opel Kadett był piątym samochodem, którego produkcja osiągnęła 10 milionów sztuk.
Sukcesywne ugruntowywanie się Opla Kadetta na scenie światowej wiązało się ze stopniową rozbudową jego baz produkcyjnych. W ostatnim czasie niemiecka fabryka w Bochum stała się faktycznie centrum produkcji Opla Kadetta E, który był również produkowany w Antwerpii (Belgia), Azambuja (Portugalia), Ellesmere Port (Wielka Brytania) i Saragossie (Hiszpania). Zresztą nie tylko tam. W Brazylii produkowano Opla Kadetta E wyposażonego w 2-litrowy silnik, który mógł pracować zarówno na benzynie, jak i metanolu.
Ciągła ewolucja
W październiku większa pojemność skokowa (1.389 cm³), uzyskana poprzez zwiększenie średnicy cylindra bez zmiany skoku tłoka, nie zmieniła maksymalnej mocy, która nadal wynosiła 75 KM (55 kW). Niemniej jednak zwiększenie pojemności skokowej i szereg ulepszeń mających na celu zmniejszenie tarcia wewnętrznego zwiększyło elastyczność silnika.
Silnik Opla 14 NV był praktycznie ostatnim silnikiem gaźnikowym (odwrócony podwójny korpus Pierburga lub AC Delco 2E3) montowanym w Kadetcie. W rzeczywistości od początku lat 90. coraz szerzej stosowano katalizatory trójdrożne, co wymagało stosowania silników z elektronicznym wtryskiem paliwa (które w przypadku Opla charakteryzowały się przyrostkiem C w kodzie identyfikacyjnym). Jedynym wyjątkiem był silnik typu 12 SC o pojemności 1.196 cm³, w którym zastosowano gaźnik.
W krajach, w których benzyna bezołowiowa była łatwo dostępna, Opel był w stanie zaoferować Opla Kadetta E wyposażonego w silniki z katalizatorem, takie jak typ C 14 NZ o pojemności 1.389 cm³, typ C 16 NZ o pojemności 1.598 cm³ i typ C 18 NZ o pojemności 1.796 cm³ z centralnym wtryskiem Multec lub 1.998 cm³ typu C 20 XE z 16 zaworami i wielopunktowym elektronicznym wtryskiem Bosch Motronic M 2.5.
20. lipca 1991: wyprodukowano ostatniego Opla Kadetta
W 1990 roku Opel wzbudził zainteresowanie fanów Kadetta E, tworząc serię „edycji specjalnych”, takich jak Champion, elegancka wersja sportowego GSi 16V, oraz Life, bazująca na 4- i 5-drzwiowym nadwoziu. Pojawiły się też wersje specjalne Beauty, Frisco i Fun.
Jednak koniec Opla Kadetta został przypieczętowany. Zgodnie ze strategią wizerunkową, zgodnie z którą wszystkie modele Opla miały mieć nazwę kończącą się na literę A, nowe medium niemieckiej firmy miało faktycznie przyjąć nazwę Astra, zastosowaną już jakiś czas wcześniej dla odpowiedniego modelu Vauxhalla. Kiedy 20. lipca 1991 roku ostatni Opel Kadett E opuścił bramy fabryki w Bochum, wyprodukowano 3.878.000 Kadetta E i 603.000 Vauxhalla Astra. We samych tylko Włoszech sprzedano łącznie 283.185 egzemplarzy Kadetta E.
Jednak historia Opla Kadetta jeszcze się nie skończyła. W rzeczywistości przez ponad rok, równolegle z produkcją nowego Opla/Vauxhalla Astry, produkcja Kadetta E Cabrio była kontynuowana i podlegała dalszym modernizacjom aż do 1992 roku (niektóre źródła mówią nawet o roku 1993).
oprac. Krzysztof Gregorczyk zdjęcia: Opel. Wikipedia
Najnowsze komentarze